Tentoonstellingen

De vernissage van de tentoonstelling Façades van Yoel Pytowski wordt geannuleerd.

De snelle ontwikkeling van de COVID19-pandemie stelt ons niet in staat om onder de juiste omstandigheden deze vernissage te organiseren.

We bieden je daarom graag de mogelijkheid aan om de tentoonstelling op zaterdag 24 oktober tussen 12 en 18 uur gratis te ontdekken in aanwezigheid van de kunstenaar.
Gelieve uw tijdslot te reserveren op www.botanique.be (max. 15 personen per uur).

In het geval dat je zaterdag niet beschikbaar bent, blijft dit ticket geldig voor de duur van de tentoonstelling.

ONZE TENTOONSTELLINGEN ZIJN ENKEL GEOPEND OP VRIJDAG, ZATERDAG EN ZONDAG VAN 12 TOT 18 UUR.
DANK VOOR BEGRIP.


In dit tweede deel doorbreekt Gauthier Hubert de samenhang van zijn tentoonstelling “familiere-unies” (een voorproefje van de vrijheid) wijzigt hij de betekenis ervan door alles te verwijderen wat niet met de menselijke figuur te maken heeft.

ONZE TENTOONSTELLINGEN ZIJN ENKEL GEOPEND OP VRIJDAG, ZATERDAG EN ZONDAG VAN 12 TOT 18 UUR.
DANK VOOR BEGRIP.


Yoel Pytowski was de winnaar van de eerste ART CONTEST 2019-prijs, en krijgt de kans om te exposeren in de Galerie van de Botanique in het kader van ART CONTEST 2020.

In zijn in-situ installaties plaatst Yoel Pytowski de ruimte en de bevraging ervan als centraal narratief element, waarbij hij vroegere en toekomstige constructies, destructies of reconstructies op deze plek uitnodigt.

Cécile Massart is een Belgische kunstenares die gebruik maakt van verschillende media: tekening, gravure, installatie, fotografie, video, kunstenaarsboek. In 1994 werd het in kaart brengen van bergingsplaatsen voor radioactief afval in het landschap het belangrijkste onderwerp van haar werk. Het is de bedoeling om de beheerders van afvalbeheeragentschappen bewust te maken van de zichtbaarheid van deze plaatsen. Het doel is om deze unieke archeologische laag van de 21ste eeuw in het landschap in te schrijven, waarbij een beroep wordt gedaan op ieders verantwoordelijkheid. Wat voor soort energiebeleid willen we voor de toekomst? Welk erfgoed willen we doorgeven?

Toerisme, immigratie en dan een ruimte van kruising. In de winter 2020-2021, in de Galerie van de Botanique, neemt Céline Cuvelier ons mee op een reflectie rond onze modi en motieven om te reizen. Tussen schilderkunst, beeldhouwkunst en installatie, stelt elk van haar gebaren een cartografie voor, bouwt het een landschap op. Zo wordt een hybride territorium geschetst, gevormd door ervaringen, verwachtingen en voorwendselen, ook vanuit onze onbeantwoorde vragen.

Hoe wordt het beeld van de wereld in ons gevormd? Stemmen de overvloedige beelden die ons worden aangeboden overeen met de beelden die de vrucht zijn van onze directe ervaring? Het is vanuit deze vraagstelling dat Pierre-Philippe Hofmann op het idee kwam om een reeks protocollen te bepalen die erop gericht zijn de hele landschapsdiversiteit van een gebied samen te vatten.

Memymom is de samenwerking tussen moeder-dochter kunstenaarsduo Marilène Coolens & Lisa De Boeck. Twee autodidactische fotografen die wonen en werken in Brussel, België. Hun generatieoverschrijdende project begon met wat het duo omschrijft als The Umbilical Vein, een verwijzing naar de analoge beelden die tussen 1990 en 2003 werden gemaakt. Het is een intiem archief van familiefoto's waarin Marilène Lisa aanspoort om zich uit te drukken en haar eigen geïmproviseerde theaterscènes uit te vinden.

Van Aarle zoekt naar de grenzen van fotografie, de medium-specifieke eigenschappen en hoe deze zich verhouden tot de perceptie van de werkelijkheid. Zoals het effect van licht doorheen de tijd, het omvormen van invasieve reclamepanelen tot zelfdestructieve non-plaatsen of zoals in Moving Mountains de beweging van de planeet doorheen tijd en ruimte. Hij experimenteert met verschillende fotografische technieken, brengt externe elementen aan in het beeld of combineert verschillende beelden tot een nieuw geheel.

Moving Mountains toont bergen zoals wij ze met onze ogen niet kunnen zien. Dankzij fotografie verkrijgen deze bergen hun poëtische beweeglijkheid. Ze kunnen ons ontroeren, brengen ons in beweging.

Voor deze nieuwe tentoonstelling gebruikt Benjamin Installé een ambitieus schilderwerk dat de hele ruimte van de Galerie van de Botanique in beslag neemt. Het hoofdwerk van de tentoonstelling bevindt zich op de snijlijn tussen een groot historisch doek, een theaterdecor en een architecturale kroonlijst. Het stelt een achtergelaten ruimte voor, bezaaid met objecten die duidelijk door hun eigenaars in de steek zijn gelaten in afwachting van een hypothetische terugkeer. De afwezige bewoners van het schilderij zijn waarschijnlijk kunstwerkers, maar kunnen net zo goed bouwvakkers, koeriers of daklozen zijn. Ze verlieten de werf aan het eind van hun werkdag, ofwel komen we net na het feest aan en is iedereen vertrokken om zijn kater te verzorgen.

Na de performance van Cédric Dambrain in het kader van de monografische tentoonstelling van Stephan Balleux "La peinture et son double" in het Museum van Elsene in 2014, wilden de twee kunstenaars hun samenwerking ontwikkelen en een gedeeld expressieveld verkennen.

Het project van Balleux en Dambrain bestaat erin de onzichtbare knooppunten tussen het geluid en het beeld/schilderij te vermenigvuldigen en verschillende installaties te ontwerpen waarin schilderkunst en geluid bestaan als afzonderlijke entiteiten die onderling communiceren.

De twee kunstenaars snijden in hun respectievelijke media, geluid en beeld, eenzelfde ontologische studie aan, niet alleen niet alleen om de dynamiek van deze uitdrukkingsmiddelen diepgaand te begrijpen, maar ook om ze van alle kanten te bestuderen.

De relatie tot de ruimte en de habitat staat centraal in het werk van Élise Peroi, die zich laat inspireren door de beschouwingen van Michel Foucault over "heterotopieën". Die schrijft: "De tuin is een tapijt waar de hele wereld zijn symbolische perfectie bereikt, en het tapijt is een tuin die zich door de ruimte beweegt". Élise Peroi creëert met haar weefwerk hangende ruimtes, microkosmossen waarin de relatie met de reële tijd opnieuw wordt bekeken en waarin de verbeelding wordt uitgenodigd om te komen schuilen. Sinds het begin der tijden hebben de tuinen als heilige ruimtes gefunctioneerd. De spiritualiteit van de Perzische tuinen gaat samen met de schoonheid en het minimalisme van de Japanse zentuinen, die in het klein de essentie en de grootsheid van de natuur proberen te reproduceren. In sommige van haar werken associeert Élise Peroi fijne, geometrische staalconstructies die de contouren van het weefwerk in de ruimte lijken te projecteren en fungeren als een vervlechting van krachtlijnen.

Dat leidt tot een ademtocht, een spel met de leegte, een extra dialoog met de omringende ruimte.
Voor Elise Peroi is het tapijt een instrument van overdracht, een symbool van het geheugen en het omgaan met de gemeenschappelijke verbeelding.

Textiel deelt zijn etymologische wortels met taal: "textus" betekent zowel tekst als stof (beide zijn geconstrueerd op basis van een patroon) en "textere" beschrijft zowel de handeling van het componeren, assembleren, verhalen of vertellen als van het weven of vlechten.

Virginie Mamet

ONS MUSEUM HEROPENT OP VRIJDAG 19 JUNI !

Botanique heet iedereen - opnieuw - van harte welkom in zijn Museum op "DOCUMENTI", de tentoonstelling van Sébastien Bonin.
Deze expo heropent op vrijdag 19 juni en blijft te ontdekken tot en met 19 juli. Weliswaar met aangepaste openingsuren, van vrijdag tot en met zondag, om je in zo ideaal mogelijke omstandigheden te kunnen ontvangen.

Om optimaal te genieten van deze tentoonstelling, is het raadzaam om uw tickets online te boeken voor de gekozen dag en uur. Ook voor mensen met een MuseumPass.

In het 'EXTRA INFO'-kader op deze pagina vind je alle noodzakelijke informatie zodat jij in alle veiligheid van de expo kan genieten en onze medewerkers je op de best mogelijke manier kunnen onthalen in de Botanique.

---

De tentoonstelling DOCUMENTI stelt twee jaar productie van Sébastien Bonin voor. Schilderwerken en fotogrammen communiceren op de muren en de kenners van de Geschiedenis van de Schilderkunst kunnen hun hart ophalen want zijn werk is doordrongen van anekdotes uit de kunstwereld, het aura van de grote Meesters.

DEZE TENTOONSTELLING IS OPGESCHORT


"Nu al een recensie in Rif-Raf!"

Na een eerste EP die werd uitgegeven op het label I-SEL/P uit Sint-Gillis in 2016, voorafgegaan door meerdere zelf geproduceerde CD’s (die opvielen door de zorg die werd besteed aan de "artworks") en deelnames aan compilaties op buitenlandse labels, komt de Etterbekenaar aan het eind van deze winter 2020 terug met een eerste LP die ruikt naar een eindproef, een ‘exercice de maturité’, zoals onze Zwitserse vrienden zouden zeggen als je het eindexamen moet afleggen – er bestaat zelf een Commission Suisse de Maturité, dat spreekt boekdelen, een Commissie waarvoor iedereen siddert en beeft, zoals je in Wallonië siddert en beeft als je een subsidieaanvraag moet indienen voor de zogenaamde niet-klassieke muziek.

Dit is geen retrospectieve tentoonstelling, maar eerder een "introspectieve" tentoonstelling, in de woorden van de kunstenaar.

Door middel van een reis door de tijd, waarbij een selectie van zowel recente als vijftien jaar oude schilderijen wordt samengebracht, presenteert Gauthier Hubert de onderlinge relatie tussen be-paalde werken. Net als een genealogie brengt hij binnen zijn benadering bepaalde werken samen die a priori niets met elkaar te maken hebben, maar die echter niet zouden bestaan zonder hun onderlinge band.

Het werk van Yves Lecomte (Binche, 1974, woont en werkt in Brussel) is opgebouwd rond plezier, wissen, het dubbele, het verleden en het ongeluk. Hij materialiseert de mogelijkheden en aporieën van duplicatie, reflectie, logische en visuele paradoxen, taalkundige omkeringen en mise en abyme.