Narcosis

Lidagat, Clara (glas-in-loodraam 176x165x70cm)

kunstenaars : Esther Denis, Luna Duchaufour-Lawrance, Gabrielle Lerch, Clara Rivault, Cléo Totti et les Æthers

Curator : Gabrielle Lerch

In een nauwsluitend, zwart, soepel neopreen duikpak, 34,3 meter onder de oppervlakte, is er iets dat de tijd kneedbaar maakt. De diepzeeruimte strekt er zich uit. Achter het masker smaakt de roes naar stikstof.   

De tentoonstelling Narcosis brengt werken samen van Esther Denis, Luna Duchaufour-Lawrance, Gabrielle Lerch, Clara Rivault, Cléo Totti en de Æthers, een kruising tussen oude praktijken en nieuwe media. Koralen, vloeibare ledematen, ectoplasma's en geanimeerde objecten worden de getuigen van andere tijden. 

Via de kieren van onze perceptie ontsnapt een ongrijpbare substantie. Ze fonkelt.     De toeschouwer kan er het beeld van Narcissus bekijken, wiens vlees zich vermengt met het troebele water in een kunstmatige natuur. Een "dubbelganger van de werkelijkheid" die ontsnapt uit een parelmoeren spiegel;

Simulacra van artefacten onderzoeken die de praktijk van de wichelroedelopers oproepen: objecten die tegelijkertijd sensoren, wortels en stromen zijn, met fictieve toepassingen;

Kijk door een patrijspoort naar deze andere dimensie waarin het lichaam zich splitst, een bewegend schilderij van een huid die weer water is geworden;

Om een portaal heen draaien: een glas-in-loodraam, de "bijbel van de armen" die ons het verhaal vertelt van de zeegodin Lidagat en haar tranen, opgevangen in een tinnen bekken; 

Een lichaam van as, in torsie, alsof het bevroren is door lava. Een zuil die zowel architecturaal als spinaal is;

Zich ten slotte verwonderen over de bewegende lippen op foto's van paranormale vrouwen, die verhalen over seances doen herleven. 

Als vloeistoffen een geheugen hebben, dan is het dat geheugen dat de kunstenaars transcriberen, puttend uit de archieven, legendes en mythes die doorheen onze beschavingen lopen. Water, dat essentieel is voor de geboorte en overleving van soorten, schrijft hier een geschiedenis van lichamen in verschillende toestanden: ijzig, vloeibaar, dampend, druppelend.   

Narcosis nodigt ons uit in een obscuur gebied waar het levende en het inerte, het verborgene en het licht naast elkaar bestaan. Een plek waar het gevoelige object geconfronteerd wordt met zijn eigen reflecties en schaduwen.    

De werken verspreiden zich, reageren op elkaar, belichamen de stromen en ervaringen die onze relatie tot de werkelijkheid veranderen. Deze visioenen zijn spookbeelden, fantasieën: ze vervliegen wanneer de tentoonstelling haar lichten dooft.

Tekst : Gabrielle Lerch