PREDATORY VOID - HIPPOTRAKTOR - DEATH ENGINE

PREDATORY VOID

Op een debuutalbum is het nog wachten tot mei, maar in het voorprogramma van niemand minder dan Amenra schitterde Predatory Void eind vorig jaar al. De band ontstond doordat gitarist Lennart Bossu door de pauze van zijn band Oathbreaker geen uitlaatklep meer vond voor zijn muzikale ideeën. Samen met leden van Aborted, Carnation en Cobra the Impaler, en onder impuls van impressionante frontvrouw Lina R., beukt Predatory Void erop los.

Vergelijkingen met Oathbreaker vielen te verwachten, maar Predatory Void neigt eerder naar metal dan naar hardcore. Niet zo verwonderlijk dan dat de band, na haar debuut te maken op het Nederlandse indoorfestival Soulcrusher, deze zomer al meteen een plek krijgt op het Alcatraz festival. Maar niet voordat ze eerst de Botanique helemaal veroveren!

 HIPPOTRAKTOR

Meer dan eender welk medium, weet muziek dingen in ons op te wekken die we van onszelf niet zouden verwachten. Of het nu gaat om beelden die we nooit voor de geest zouden halen, of emoties waarvan we niet wisten dat we die in al hun complexiteit konden voelen, muziek weet exact de juiste snaren te bespelen om ons dat tikkeltje meer te laten ervaren. Het is dat aspect dat de Belgische progressive-/post-metalband Hippotraktor onderzoekt.

Aan de hand van de muziek van hun genre, gaat Hippotraktor op zoek naar het Sublieme, een stap voorbij het opwekken van beelden, en richting Kunst en filosofie. Ze vinden hiervoor inspiratie in de onnoemelijke kracht van de natuur - van het delicate vallen van het blad tot de gigantische kosmische energie van de zon. Muzikaal vertaalt zich dat in een highlight-reel van het beste wat post-metal te bieden heeft, of het nu gaat over de Gojira-achtige catchy riffs, of de groove en complexiteit van een Meshuggah-nummer. Debuutplaat ‘Meridian’ is een overweldigende ervaring, die je herkenbare emoties laat voelen op een larger-than-life schaal.

DEATH ENGINE

Het Franse Death Engine werkt al meer dan een decennium gestaag aan hun weg door de underground post-metal scene. Dat leverde al twee snoeiharde albums op, debuut ‘Mud’ en opvolger ‘Place Noire’. Begin dit jaar volgde een mysterieus derde album ‘Ocean’, ingespeeld door de nieuwe bezetting rond frontman, gitarist en zanger Mikaël Le Diraison. Door de constant opgedreven toevoer aan sludge bovenop de gebruikelijke unieke sound van de band, klinkt de nieuwe plaat melodischer, maar ook kouder dan vorig werk. Het geheel doet denken aan de koude, leegte maar ook enormiteit van de ruimte.

Maar het is vooral uitkijken naar hoe dit nieuw werk zich vertaalt naar het podium. Death Engine heeft inmiddels een stevige live-reputatie, met shows die hen brachten van de kleinste cafés tot festivals als Hellfest. Verwacht je aan een intense ervaring, die de schoonheid in de brutaliteit vindt.