JOHAN PAPACONSTANTINO - MIEL DE MONTAGNE - JULIEN GRANEL

"le nouvel ovni de la scène française"

Als je met Griekse roots opgroeit in een multiculturele buurt in Marseille, dan is de kans wel heel groot dat je aan een rijke mengelmoes aan invloeden wordt blootgesteld. Voor Johan Papaconstantino is dat alleen maar een voordeel gebleken, want hij gebruikt de beste elementen uit verschillende werelden om zijn eigen emotionele bestaan naar buiten te brengen.In zijn geval laat het dan over een mix van laïko (Griekse pop uit de fifties en sixties), Franse pop, hip-hop en funk.

Op debuut-EP ‘Contre-jour’ klonk dat alvast enorm verfrissend. Vorig jaar verschenen de singles ‘Mode d’emploi’ en ‘Glass’, die de unieke sound van de Fransman nog versterkt zien met vleugjes elektronica, goed om even bij weg te dromen over reizen naar verre bestemmingen, maar ook naar de wereld binnenin.

MIEL DE MONTAGNE

In 2018 deed Miel de Montagne een opmerkelijke entrée in het Franse muzikale landschap met een arsenaal aan charmante bedroom electro-popliedjes. Hij maakte op die eerste release aanstekelijke pareltjes, vermomd als simpele songs, over het plattelandsleven, zijn amoureuze escapades, skateboard en hond. De singer-songwriter doet tegelijk denken aan angelsaksische slackers als Mac DeMarco, en Franse pop-provacateurs als Flavien Berger en Muddy Monk. Voeg daar nog de excentriciteit van Jacques of Salut C'est Cool aan toe en je krijgt ongeveer de sound van deze 24-jarige jongeman, die even lost is als zijn leeftijdsgenoten, maar er besluit het beste van te maken. Na het succes van zijn goed onthaalde tweede album en een fantastische passage in de Orangerie, keert Miel terug naar de Botanique voor Les Nuits.

JULIEN GRANEL

Muzikanten zijn vaak kleurrijke figuren, en in het geval van Julien Granel mag je dat letterlijk nemen. Zowel in zijn gelaagde melodieën, zijn artistieke muziekvideo’s als zijn opvallende kledingstijl, gaat heel wat persoonlijkheid schuil. Geïnspireerd door helden als David Bowie, en in contrast met zowat alles wat populair is in zijn thuisland Frankrijk, laat Granel zich leiden door urgentie en passie, door instincten, beelden en kleuren.

Het levert heerlijke Franstalige pop op, die muzikaal met één been in de jazz van de jaren zeventig staat, en met de andere pertinent in het heden. Het vorig jaar verschenen ‘Cooleur’ is flashy, en wordt dankzij de nodige dosis synths voorzien van een hoog disco-gehalte. Granel neemt je mee langs regenboogkleurige paden tussen het heden en het verleden.