Gwendoline

"Du rock grinçant dont les textes traduisent un joli talent d’écriture et de dérision."

Gwendoline heeft geen plannen. Ze probeert niets, ze vraagt je enkel om te luisteren. Iedereen hoort wat die wil horen op ‘C’est à moi, ça', het nieuwe album van de twee inwoners van Brest. Sommigen hopen dat het duo cold wave ruig en donker is, maar dat is hun probleem niet. Hun taal smaakt naar een vochtige onderzetter en ruikt naar een microfoon die moe is van het leven.

Op hun nieuwe album kiezen ze voor donkere, radicale, no-nonsense instrumentals. Het is muziek voor een generatie die niets verdient: vakantieclubs, kipkroketten, en trash-tv. Het maakt Gwendoline niet uit of je van hen houdt. Hun woede kiest er zelf voor om zich te uiten, zij geven het enkel vorm. Ze hebben de luxe niet om genuanceerd te zijn, gezien alles voor hen smaakt naar bedorven zoete boter.