Europavox Festival Brussels 2023

CAMILLA SPARKSSS

Barbara Lehnhoff is een Zwitsers-Canadees audiovisueel kunstenaar uit Kenora Ontario. Ze maakt deel uit van de post-punkband Peter Kernel, is mede-oprichter van het platenlabel On The Camper Records, maar is vooral bekend als Camilla Sparksss. Als Camilla is ze een electro-punkmuzikant, die een reputatie heeft opgebouwd met haar indrukwekkende live-performances, waarbij ze vinyl gebruikt met haar eigen samples, dat ze dan combineert met een stevige laag synths en haar eigen pakkende stem. Voor haar debuutplaat ‘For you the wild’ vond Lehnhoff inspiratie in eighties darkwave, terwijl ze bij opvolger ‘BRUTAL’ koos voor een mix van experimental, lo-fi, elektronische pop en muzikale collages. Ondertussen heeft ze al meer dan 400 optredens onder de riem in Europa, Noord-Afrika, Canada en de Verenigde Staten, en binnenkort krijgen we met ‘Camilla Sparksss Lullabies’ nieuw werk.

ADA ODA (BE)

Ada Oda, een nieuwkomer in de Brusselse scène, levert binaire en up-tempo rock die post-punk van de jaren tachtig combineert met de grote melodische vluchten van de Italiaanse variëteit. Het project, dat in 2020 tijdens de eerste lockdown werd opgestart door César Laloux (The Tellers, BRNS, Italian Boyfriend), kreeg al snel gezelschap van Victoria Barracato, die opvalt door haar heldere vocals en Siciliaanse afkomst. Door opzettelijk eenvoudige muziek te maken pakt César het thema van de liefde met lichtheid op. Op het podium en in de studio wordt het duo omringd door Marc Pirard op bas (Italian Boyfriend), en Alex De Bueger (Alaska Gold Rush, Gros Coeur) en Aurélien Gainetdinoff (San Malo, Yolande Bashing) op gitaar. Hun eerste LP, 'Un amore debole', zal eind 2022 worden uitgebracht door 62 TV.

USE KNIFE (BE)

Stef Heeren, Kwinten Mordijck (beide van Kiss the Anus of a Black Cat) en Saif Al-Qaissy delen een voorliefde voor analoge en modulaire elektronica, en vieren dat als het trio Use Knife. Op hun eerste plaat ‘The shedding of skin’ mixen ze die eerder westerse undergroundmuziek met elementen uit de traditionele Arabische muziekcultuur. Zo worden hun stuwende beats aangevuld met live percussie en indrukwekkende vocals, en klinkt het geheel als een soort hallucinante koortsdroom. De compleet unieke mix van post punk, new beat en experimentele pop laat de band toe om hun vrijdenkende visies op het hedendaagse globale leven te verkennen en vorm te geven, al dansend op de grens tussen het westen en het midden-oosten.

AOIFE NESSA FRANCES (IE)

Aoife Nessa Frances is geboren in Nieuw-Zeeland en leeft in Ierland, en gezien de natuurlijke schoonheid van beide eilanden is het niet verwonderlijk dat de zangeres in de countryside en de oceaan haar inspiratie vindt. Dat vertaalt zich in de zachte, warme psych-folk waar nieuwste album ‘Protector’ vol van staat. Geschreven tijdens een periode weg van het drukke stadsleven, wordt de plaat gedreven door een drang om te leven en op zoek te gaan naar wat daarbij echt belangrijk is. De warmte die je vindt bij familie en vrienden hebben dan ook een prominente rol op ‘Protectors’. Het zorgt ervoor dat de plaat geen vlucht van de wereld is, maar eerder een heerlijk thuiskomen in echte connecties.

ANNA ERHARD (CH)

Humor in muziek, het is vaak een kwestie van erop of eronder. Anna Erhard snapt echter perfect hoe een goed nummer ook grappig kan zijn. Maar wat haar volstrekt uniek maakt, is dat ze even goed de hilariteit achterwege kan laten om je gevoeligste snaren te raken, met een oprechtheid die door de rest van de nummers nogal onverwacht is. Muziek raakt sowieso een veelheid aan emoties, maar Erhards spectrum is net iets breder dan dat van de gemiddelde artiest.

MARTA DEL GRANDI (IT)

De Italiaanse singer-songwriter Marta Del Grandi heeft haar leven gewijd aan het bestuderen van muziek in al haar vormen. Oorspronkelijk was ze een jazz-zangeres, maar na reizen naar China en Nepal, waar ze les gaf aan het Kathmandu Jazz Conservatorium, ontstond er een drang naar meer. Del Grandi ging de introspectieve toer op, op zoek naar wat haar relatie tot muziek was, en hoe ze daarmee kon spelen. Dat leverde vorig jaar een debuutplaat op, ‘Until we fossilize’, een album dat overloopt van emotie zonder ooit theatraal te worden. Dat is geen sinecure, gezien de soms orchestrale muziek die haar wonderlijke stem begeleidt. Die begeleiding neemt echter nooit de bovenhand, maar blijft eerder ronddwalen tussen het opbouwende van een Morricone soundtrack en de atmosferische ambient van David Lynch. Het is muziek die ondanks haar rijkdom zorgt voor een rustpunt in de hectische moderne maatschappij.