EDITRIX

“Editrix takes punk’s framework and stretches it to its breaking point, pushing listeners to question orthodoxy in all its forms”

Wat is “popmuziek” precies, en waarom is het Editrix? De Amerikaanse band rond Wendy Eisenberg maakt geen afgeleide van andere bands, ook niet diegene waar ze zelf van houden. Nee, Editrix hun versie van popmuziek vind je ergens aan de andere zijde van post-hardcore (of misschien toch weer net niet). Muzikaal is het overstuur, tegendraads, en heel erg punk. Maar het is vooral de delivery van Eisenberg die de emotie achter de muziek tastbaar maakt. Hun stem is gevoelig, maar ook nonchalant: het klinkt alsof die doet alsof het hen niet kan schelen, maar stiekem weet je dat het net heel veel betekent.

Editrix’ recentste album, ‘Editrix II: Editrix goes to hell’ is een radicaal verzet tegen het late kapitalisme waaronder we leven, een plaat die protesteert door te durven toegeven aan de complexe, veelzijdige emoties die het systeem bij ons ontlokken. Maar tegelijk is het ook een werk van een band die veel plezier heeft bij het creëren. En het is die complete eerlijkheid die van dit album zo’n revolutionair werk maakt.