DANNY L HARLE - MECHATOK - YEULE

"There have been huge bangers as well as some truly weird music along the way, but Harle’s taste for the euphoric and the extreme links it all."

Danny L Harle is de meester van de bangers, de koning van de remixes en de producer achter een lange reeks geniale hitjes. Aan de zijde van Caroline Polachek, Charli XCX, Carly Rae Jepsen en Clairo verkent hij de toekomst van popmuziek, op zijn album 'Harlecore' tovert hij hard dance de mauvais goût om in maximalistische lekkernijen die het midden houden tussen de voorwaarts denken electronica van Hudson Mohawke en Rustie, en de schunnige Britse hardstylegenres waar hij mee opgroeide. Voor velen maakte Huge Danny de soundtrack van een steeds groter wordende drang om weer te kunnen dansen; nu is het eindelijk zover en zakt de Londense rave lord af naar Brussel voor een avond vol brutale beats en trancemelodieën.

MECHATOK

Sinds Timur Tokdemir met zijn collectief Staycore (naast onder meer Toxe en Mobilegirl) de underground electronica op stelte zette, leken zijn melodieën voorbestemd om een groot publiek te veroveren. Anno 2021 heeft de wereld eindelijk zijn sound ingehaald: Mecha's melancholische trance-pop instrumentals vonden een thuis bij YEAR0001, waarvoor hij een ep uitbracht met Bladee en een recente banger met Whitearmor. Wereldwijd komen ze bij de Duitser aanschuiven voor zijn diensten: de Japanse rapsensatie Tohji, de Nigeriaanse fashion designer-regisseur-muzikant Mowalola en de Britse PC Music-popster Hannah Diamond deden allemaal beroep op Timurs productiekunsten. Verwacht in de Botanique een dj-set die al deze invloeden combineert met clubmuziek en hiphop; een moment van melancholie en gelukzaligheid.

YEULE

Met Yeule, het project van de 24-jarige Nat Ćmiel, is het heerlijk dobberen in de grijze zone tussen internet en irl. Deze Brits-Singaporese schilder, performance artiest en muzikant groeide op in cyborg- en noise communities. Dat kan je horen aan hun muziek: die zit vol glitch en distortion, en gaat op zoek naar de non-binariteit van het digitale en het vitale. Hun nummers bewegen zich voor tegen de snelheid van dromen en video game soundtracks, en gaat richting een post-menselijk paradijs waarin we vrij zijn van genders en identiteiten. Ćmiel creëert daarmee een universum dat volledig het hunne is, ergens zwevend tussen shoegaze-pop en extraterrestriële transmissies.