BOHREN & DER CLUB OF GORE

“The group’s presence has this unyielding supremacy other acts could only dream of bearing.”

Er is een speciale sfeer als je ‘s nachts met de auto rijdt. Het voelt haast Lynchiaans, en Bohren & der Club of Gore maakt muziek die daar de perfecte soundtrack voor is. Het is een onheilige mix van trage jazz ballads, Black Sabbath en down-tuned Autopsy-invloeden. Die combinatie is in de voorbije drie decennia door niemand succesvol gekopieerd, dus blijft het Duitse trio het gewoon zelf doen.

Hun rokerige nachtclubjazz met hoge ambient factor doet niet meteen vermoeden dat de band ontstaan is uit een gedeelde liefde voor hardcore, death en doom metal, maar toch zijn die invloeden aanwezig. Op het ene album wordt de bas het centrale element, maar op bijvoorbeeld recentste plaat ‘Patchouli blues’ is het de saxofoon die je doorheen het verhaal gidst. Het is met dat album onder de arm dat Bohren & der Club of Gore met een paar jaar vertraging door you know what nu door Europa trekt.